Ruiken aan boeken en Principes

Ik vind boeken lekker ruiken. Jep, dat is best wel raar. Maar ruik is aan een vers gekocht nieuw boek, ik kan de geur niet omschrijven maar het ruikt gewoon naar, duh, boek! Of juist een heel oud boek uit de bibliotheek, ruikt ook als een boek, maar toch anders. Heerlijk vind ik het.

IPhones, iPads en eReaders ruiken niet naar boek. Dat is één van de vele redenen waarom ik niet wilde beginnen aan 'op een apparaat' lezen. Want zeg nou zelf, een boek is toch geweldig? Pagina's omslaan, een boek dat je al duizend keer hebt gelezen zien veranderen, de verschillende lettertypen en natuurlijk, de geur. Dus nee, nee en nog eens nee. Ik wil niet lezen op iets anders dan in een boek.

Tot ongeveer een maand geleden.

Mijn moeder heeft een collega die een eindeloze database heeft aan boeken. Mijn moeder krijgt nu zo af en toe een mailtje zovan: 'Hallo, hier zend ik weer 10 boeken mee, veel plezier!' en nu heeft ze er dus 900. Toen ik Het diner van Herman Koch wilde lezen, en m'n moeder die ook had gekregen van de collega in kwestie kon ik het niet meer aan. Kom maar op met dat digitale ding dat een boek voor moet stellen zonder geur! Zo gezegd, zo gedaan. En oh man, wat is het toch even verrekte handig.

 

Altijd je boek bij je hebben, al sta je in de rij bij de bakker, je kan lezen. Je weet altijd waar je gebleven bent (ja, ik ben zo iemand die boekenleggers kwijt raakt. Wat zeg je? Ezelsoren? Ga. Weg. Nu. Jij boekverpester). En ik had het boek binnen no time uit.

Dus, oké, zo erg is het nou ook weer niet. Het is niet zo dat ik nu nooit meer met een boek in m'n handen wil zitten, (hallo, boeken zijn ook een soort verzameling!) maar via m'n iphone lezen is ook wel weer leuk.

Zucht. Weer een principe aan de kant geschoven. Ik ga even aan boeken ruiken.

xx